อิ่มบุญ

เริ่มจากอยู่ๆแม่ชีก็บอกว่ามีงานปิดทองลูกนิมิตที่วัดศรีรัตนธรรมาราม สนใจมั้ย เพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้าย นั่งคิดอยู่3วิก็ไปวันนี้เลยดีกว่า เพราะคิดเอาว่าถ้าไปวันสุดท้ายคนเยอะ เราไปก่อนวันสุดท้ายคนน่าจะน้อยกว่า(คิดเองเออเอง) ว่าแล้วเที่ยงก็รวมทีมผู้อยากทำบุญออกเดินทางทันที


ถึงวัดก็งงๆขับหาที่จอด เพราะไม่รู้ว่าเค้ามีงานตรงไหน ขับถามไปเรื่อย(วัดพื้นที่ใหญ่มากกก) พอหาเจอจอดรถก็เดินไปทำบุญ ปิดทองลูกนิมิต


เสร็จเรียบร้อยสบายใจ ก็ไปหาข้าวกินแถวๆวัด นั่งๆกินข้าวอยู่ผู้ร่วมทริปที่ไปด้วยคนนึงถามว่า สะดวกไปวัดโสธรวรารามวรวิหารมั้ย คือเคยบนไว้อยากไปแก้บน เราก็ดูแผนที่ก็ไม่ไกล ขับไปราวๆ1ชั่วโมง ประกอบกับปีนี้เรายังไม่ได้ไปไหว้หลวงพ่อโสธรเลย เก็บเงินเสร็จก็เลยไปฉะเชิงเทรากันเลย รีบไปก่อนวัดจะปิด


ไปถึงก็ไปหาซื้อไข่ต้ม ดอกไม้ธูปเทียน ถึงวัดคนแก้บนก็แก้ไป เราก็ไปไหว้หลวงพ่อโสธรของเราไป ปกติถ้ามาไหว้หลวงพ่อโสธรจะต้องไปไหว้พระพิฆเณศด้วย แต่ดูเวลาแล้วอาจจะไม่ทันแต่คิดว่าถ้ารีบไปน่าจะทัน เร็วกว่าความคิดเรียกสมาชิกขึ้นรถ ออกเดินทางไปเทวสถานอุทยานพระพิฆเนศคลองเขื่อนทันที ไปถึงเหลืออีก30นาทีจะปิดแล้ว เราก็รีบซื้อของไหว้เอาไปถวายเสร็จเรียบร้อยก่อนปิดพอดี


ขากลับแทนที่จะกลับเลย สมาชิกที่ไปหิวเลยต้องแวะกินข้าวต่อ กว่าจะถึงบ้าน4ทุ่ม ทั้งๆที่คิดจะไปเที่ยงๆบ่าย2ถึงบ้านกลับมานอนกลิ้ง ไหงกลับมาดึกแบบนี้เนี่ย แต่ก็ดีใจที่ได้ไหว้สิ่งศักสิทธิ์วันเดียวหลายที่เลย

ทะเลจะเยียวยาทุกสิ่ง

เบื่อๆเหนื่อยๆ อยากพักแบบทริปเล็กๆจิ๋วๆขอแบบสงบๆหน่อย เลยคิดว่าไปชะอำดีกว่า ไปแบบไม่แพลนอะไร เลยกะว่าขับรถไปวันอาทิตย์คนจะได้น้อยๆ ว่าแล้วก็เก็บกระเป๋าเลย

ออกจากบ้านก็ไม่ได้รีบเพราะอยากพักกาย พักใจ ออกก็11โมงละ แดดแรงมาก วิ่งเส้น 3243 ต่อด้วย 3423 รถน้อย วิ่งไปแบบเรื่อยๆสบายๆ ตัดออกมหาชัย รถพอมีบ้างไปแบบชิลๆ


เที่ยงกว่าๆถึงครัวบ้านขวัญ เลยแวะจอดทานข้าว และพักร่างซักหน่อย อายุเริ่มเยอะจะขับรถนานๆก็เริ่มจะไม่ไหวเหมือนกัน กินข้าวเสร็จก็แวะเติมเชื้อเพลิงรถ เติมคาเฟอีนให้คน แล้วก็มุ่งหน้าไปชะอำหาที่พัก

ได้ที่พักก็ไปเดินเอื่อยๆริมชายหาด เบื่อๆก็กลับขึ้นไปนอนเล่นที่ห้องพัก ไม่มีอะไรทำก็ลงมาว่ายน้ำ ทำอะไรแบบปล่อยวางทิ้งทุกปัญหาไว้บนหาด รู้สึกตัวเราเบาขึ้นเยอะ


ตื่นเช้า(จริงๆเกือบเที่ยงละ)กินอะไรเรียบร้อยก็ออกเดินทาง อยากไหว้พระทำบุญเลยไปวัดห้วยมงคล แดดแรงฟ้าสวย ไหว้หลวงปู่ทวด ไหว้หลวงพ่อโสธร วันนี้วันจันทร์คนไม่ค่อยเยอะเลยสบายๆเหมาะกับเรามนุษย์โลกส่วนตัวสูง


ตอนกลับรถก็ไม่เยอะ ขับสบายๆเหมือนตอนมา อยากแวะกินอะไรก็กิน อยากแวะพักอะไรก็พัก กลับถึงบ้านแบตในกายและใจก็ชาร์ตได้เยอะ พร้อมกลับมาลุยงานกันต่อ

วันแรกของปี…ต้องออกไปนอกบ้าน

เป็นพวกเก็บตัวไม่ค่อยอยากออกไปไหน แต่วันนี้ที่บ้านนัดไปเจอกันที่centralwOrld แค่คิดก็เหนื่อยละ เพราะคนเยอะ แต่ต้องออกไปเพราะครอบครัวนัดกินข้าว

พอสายๆจะออกจากบ้านมีงานมาด่วน ทำให้ไปช้า ทุกคนก็กินข้าวกันไปหมดแล้ว เรายังไม่ได้กิน เลยต้องหาร้านกิน มองไปมองมาก็เลือกร้านtai er เพราะปกติไม่ค่อยได้ทานอาหารจีน และดูคนเยอะมากๆ น่าจะใช้ได้ คิดได้ก็ไปจองคิว คิวยาวมากแต่รอไม่นาน(ประมาณ30นาที)ก็ได้โต๊ะ



วันนี้สั่งเมนูแนะนำไป2อย่าง จานใหญ่มากกินแทบไม่หมด อาหารรสชาดอร่อยดี เผ็ดร้อนตามแบบฉบับอาหารเสฉวน…ลิ้นชาเลย



ทานเสร็จก็ไปเดินย่อยซักพักก็กลับ เพราะคนเยอะจริงๆ กลับไปนอนเล่นที่บ้านสงบๆดีกว่า ;P

วันสิ้นปี

วันนี้(30 ธันวาคม)ต้องไปทำธุระ กว่าจะเสร็จก็เลยเที่ยงคืนมาละ คือเข้าวันใหม่(31 ธันวาคม)ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของปี แต่ปีนี้คนเดินทางกลับบ้านกันเยอะ เราเองมีธุระเลยยังไม่ได้กลับบ้านไปเยี่ยมแม่ที่นครสวรรค์เลย

ถนนแถวนี้(สามแยกพระประแดง)ปกติรถติดรถเยอะมาก จะดึกแค่ไหนรถก็เยอะ ยิ่งมีงานก่อสร้างรถไฟฟ้าด้วย ยิ่งติดหนัก แต่ช่วงหยุดยาวปีใหม่ รถแทบไม่มีขับสบายมาก ถนนโล่งมาก เราก็ยังไม่ได้กินข้าวจอดหาอะไรกินก่อนกลับ ยังดีมีร้านข้าวยังเปิดอยู่บ้าง กินเสร็จก็กลับไปบ้านนอน ขับรถเหนื่อยมาทั้งวันละ

กุ้ง กุ้ง กุ้ง

คุยๆกันในบ้านว่ากินอะไรดี อยู่ๆก็มีกุ้งเผาเข้ามาในตัวเลือก เท่านั้นแหละ ตัวเลือกอื่นกระเด็นไปหมด มติเป็นเอกฉันท์ต้องกุ้งเผาเท่านั้น ต้องกินกันแบบให้สุดเพราะจะกินควบกินส่งท้ายปีเลยในมื้อเดียว(วันที่30ต้องทำงาน และ31อยากนอนข้ามปีมากกว่าทำอย่างอื่น)

ได้เมนูแล้วก็โทรไปสั่งกุ้งร้านเจ๊นัดซีฟู้ด พุทธบูชา ถึงเวลาก็ขับรถไปรับของ แล้วก็ถึงเวลาที่รอคอย รีบก่อเตาอย่างไว…มื้อนี้จัดกันเต็มที่มาก กินกุ้งไม่หมด เหลือกุ้งไปต้มมาม่าต้มยำกุ้งมื้อรุ่งขึ้นได้อีก

Merry X’Mas

เป็นคนที่ไม่อินกับเทศกาลที่คนเยอะๆเลย เป็นมนุษย์ที่ไม่สังคมโลก แต่วันนี้มีภาระกิจที่ต้องไปทำหลายๆเรื่อง และต้องไปในห้างสรรพสินค้า3ห้างในวันเดียว เลยได้เห็นบรรยากาศงาน X’Mas ที่ผู้คนเยอะแยะออกมากิน-เที่ยวกัน เราที่ไม่ค่อยออกไปไหนตอนคนเยอะๆอยู่แล้ว เลยตื่นตาตื่นใจมาก…แต่รถติดฉิบ ขับรถปวดหลังเลย

Let’s Go นครนายก

วันนี้มีภาระกิจ ต้องไปรับแม่ชีที่ไปสอนหนังสือที่ วัดเขาคอก จังหวัดนครนายก…ไปรับอย่างเดียว เพราะไปส่งคงไม่ไหว กว่าจะตื่นคงไม่ทันแน่ๆ

ตื่นนอน ไหว้พระ สวดมนต์ กินอะไรรองท้องนิดหน่อย เพราะปกติเราจะรูดยาว ถ้าไม่เติมน้ำมันก็ไม่พัก เตรียมตัวเรียบร้อยก็ออกเดินทางประมาณบ่ายโมง(แม่ชีให้ไปรับตอนบ่ายสามครึ่ง) เลยไม่รีบชิลล์ๆ

ออกมาวันเสาร์ แต่รถติดมาก นึกว่าจะวิ่งสบายๆ
blog-48_2

มาถึงวัดประมาณบ่ายสามนิดๆ แม่ชียังสอนอยู่ เลยมาเดินเล่นในบริเวณวัด เป็นวัดที่ไม่เคยมา ตัววัดอยู่บนเขานิดๆ สงบร่มรื่นมาก
blog-48_3

เดินๆให้ร่างกายได้ขยับบ้าง ก็มาล้างหน้าล้างตา และก็เหมือนเดิม…กลับมานั่งทำงานที่รถ เพราะวันนี้มีงานต้องเคลียร์นิดหน่อย นั่งทำงานอยู่ซักพักก็เรียบร้อย อีกพักใหญ่ๆแม่ชีก็มาบอกกลับได้ บอกไปว่ายังไม่ได้กินข้าวขอแวะกินข้าวก่อนละกัน แล้วจะได้ขับรถยาวๆเลย

ร้านก็หาเอาจากGoogle บรรยากาศดี มีที่พักในร้านอาหาร คนเลยมากินเป็นครอบครัวใหญ่ ลูกเด็กเล็กแดงเยอะ บรรยากาศดี พนักงานบริการดีมาก แต่อาหารเฉยๆ กินข้าวเรียบร้อยก็เดินทางกลับ
blog-48_4

challenge ทำบุญตักบาตร

เป็นคนที่ถ้าชวนไปทำบุญน่ะไปตลอด ถึงไหนถึงกัน แต่ถ้าให้ตื่นมาใส่บาตรจะยากมาก เพราะเราทำงานดึก บอกตรงๆว่าลุกไม่ไหว

แต่คนเรามันก็ต้องมีจุดเปลี่ยนบ้าง จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆก็ยังไงๆอยู่ อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นบ้าง อยากตื่นมาตักบาตรบ้าง แม่ชีแนะนำว่าที่วัดพุทธบูชามีการตักบาตรใหญ่ทุกๆวันเสาร์แรกของเดือน

เอาว่ะ! เราต้องทำได้ซิ เดือนละครั้งเอง หลังจากนั้นเราก็มาใส่บาตรทุกเสาร์แรกของเดือนที่วัดพุทธบูชาได้ติดต่อกัน1ปี…และก็ตั้งใจจะทำต่อไปอีกเรื่อยๆ

ทำบุญครบรอบวันเสียป๊า – 2023

ครบรอบวันเสียป๊าอีกปี ปีนี้มาทำบุญถวายสังฆทาน ให้อาหารปลาที่วัดพุทธบูชา วันนี้วันอาทิตย์ เลยมีคนมาทำบุญเยอะ กราบองค์พระประธานเสร็จ ก็ไปถวายสังฆทาน รับศีลรับพรเรียบร้อยก็ไปให้อาหารปลา

สองสามวันมานี้ อากาศเย็นลง ทำให้เราเป็นภูมิแพ้อากาศมากๆ จามน้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุด แต่ก็พยายามลุกไปทำบุญ พอทำสำเร็จก็ดีใจ กลับบ้านไปนอนซมต่อ
blog-43_2

สนามบินในรอบหลายปี

มีเหตุให้ต้องไปส่งที่บ้านไปธุระที่ตรัง เดินทางด้วยเครื่องบิน จึงต้องไปส่งที่สนามบินดอนเมือง

ส่วนตัวเราเองไม่ได้เดินทางโดยเครื่องบินนานหลายปีแล้ว ตั้งแต่ช่วงโควิดก็เก็บตัวก็ไม่ค่อยได้ไปไหน และก็มีความสุขกับการออกทริปด้วยVespaด้วย เลยไม่ได้บินเลย ไม่ได้มานาน คิดถึงเหมือนกัน เดี๋ยวต้องออกทริปเที่ยวบ้างละ ไว้จัดการเรื่องงาน เรื่องปัญหาอะไรๆให้เข้าที่ซักหน่อย แล้วออกไปเที่ยวให้เต็มที่!



เนื่องจากบินเช้า ออกจากบ้านตั้งแต่ตี4 การเดินทางค่อนข้างสบายๆ…แต่ขากลับนี่ซิ เป็นวันทำงาน แล้วต้องกลับตอน8โมงเช้า ช่วงเวลาคนออกไปทำงาน เด็กออกไปเรียน ติดมากกกกก…ขับรถกันเมื่อยกว่าจะถึงบ้าน

ชาวร็อครวมตัว!

ได้ดูMV”พลังรัก”ที่เอามาทำใหม่ และร้องร่วมกัน(ส่วนตัวชอบversion หิน เหล็ก ไฟ มากกว่านะ) เพราะจะมีคอนเสิร์ตใหญ่ของชาวร็อคที่กลับมาจัดอีกครั้ง “SHORT CHARGE SHOCK REAL ROCK RETURN”


คิดถึงบบรยากาศเก่าๆ เพลงเก่าๆที่เราเคยฟัง โดยเฉพาะเพลง พลังรัก ตอนที่ออกมาในตอนนั้นเป็นเพลงที่เนื้อเพลง ดนตรีเพราะมาก เป็นเพลงที่เราฟังบ่อยมากๆในตอนนั้นเลย และยิ่งคอนเสิร์ตร็อคยิ่งใหญ่ในยุคนั้นเลย กับ “SHORT CHARGE SHOCK ROCK CONCERT” ที่จัดครั้งแรกตั้งแต่เมื่อ30ปีที่แล้ว

ขอขอบคุณ : ข้อมูลและภาพจากinternet

ที่ปัดน้ำฝนเบอร์3

อยู่ๆฝนก็ตกหนัก เปิดที่ปัดน้ำฝนเบอร์แรงสุดยังแทบมองไม่เห็นทาง คิดว่าจะหมดหน้าฝนแล้วซะอีก ไม่มีวี่แววฝนเลย อภิมหาโครตฝนแน่ๆ

พอกลับถึงบ้านที่จอดรถน้ำท่วมอีก พอเข้าบ้านในบ้านน้ำท่วมในบ้านอี๊ก ต้องเปิดเครื่องสูบน้ำออก พอน้ำออกเกือบหมด ก็มาถูบ้านเช็ดบ้านอีก เหนื่อยไปอีก
blog-44_2

Subaru

แสงดาวเจิดจรัส…สุดทางช้างเผือก

目を閉じて 何も見えず
哀しくて目を開ければ
荒野に向かう道より
他に見えるものはなし
ああ 砕け散る
宿命の星たちよ
せめて密やかに
その身を照せよ
我は行く 蒼白き頬のままで
我は行く さらば昴よ
呼吸をすれば胸の中
こがらしは吠き続ける
されど我が胸は熱く
夢を追い続けるなり
ああ さんざめく
名も無き星たちよ
せめて鮮やかに
その身を終われよ
我も行く 心の命ずるままに
我も行く さらば昴よ
ああ いつの日か
誰かがこの道を
ああ いつの日か
誰かがこの道を
我は行く 蒼白き頬のままで
我は行く さらば昴よ
我は行く 蒼白き頬のままで
我は行く さらば昴よ
我は行く さらば昴よ

สี่ สิบ สี่

อายุเพิ่มมาอีกปี บอกกับตัวเองเสมอให้มีความสุขกับทุกๆวัน…ถึงจะทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็ช่างมัน 55

blog-03_33-2

เริ่มวันนี้ก็บันเทิงแต่เช้า หน้ายังไม่ล้างต้องมาจับงูอีก เข้าบ้านมาได้ไงไม่รู้
คนอื่นไปทำบุญปล่อยนกปล่อยปลา เราก็ไม่อยากเหมือนใครซะด้วย ปล่อยงูเขียวหางไหม้ซะเลย -_-‘

blog-03_33-3

แต่น้องเค้าก็ดี เอาถังพลาสติกมาวางนอนก็เลื้อยเข้าไปง่ายๆเลย สงสัยอยากให้เราทำบุญ เรียบร้อยแล้วก็เดินเอาไปปล่อยแถวบ้าน

เสร็จแล้วก็ให้อาหารแมว(จร)มาทู๊กกกกวัน มาซะจะเหมือนแมวเลี้ยงละ แต่ได้กินแล้วก็หายไปเลย หิวถึงจะโผล่มาใหม่

blog-03_33-4

เรียบร้อยก็ออกเดินทางไปวัดให้อาหารปลาต่อ ทำบุญ ถวายสังฆทาน และก็กลับไปทำงาน เป็นอีกปีที่ยุ่งๆเหมือนเดิม ยุ่งซะเคยชินไปแล้ว ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีเหมือนกัน

blog-03_33-5

ก่อนจะหมดวันเคลียร์งานแล้วก็จัดหนักหมูกระทะซะเลย และขอขอบคุณเค้กวันเกิด(อีกปี)จากน้อง(เบอร์)ตองมากนะคับ 😉

2 มีนา – 2023

วันนี้วันครบรอบสถาปนาโรงเรียนสมัยมัธยม เราไม่สะดวกเข้าไปที่โรงเรียนเก่าเพราะมีธุระ ได้ขับรถผ่านก็ยังดี หลังจากเว้นจากช่วงCOVID ตอนนี้ก็จัดงานกันเต็มที่เลย
blog-37_2
หลังจากเสร็จธุระ หิวมาก เลยแวะไปหาอะไรกินที่บางลำภู ความหิวบังตาเลยสั่งมาซะเยอะ แต่ก็กินหมดนะ…สรุปจุก
blog-37_3

blog-37_4

ท่องราตรี

หลังจากเคลียร์งาน ส่วนที่ต้องส่งของปีนี้เรียบร้อยแล้ว 30-31ก็ต้องไปธุระที่บ้านอีก เราจะมีเวลาส่วนตัวแค่ช่วงเย็นนี้เท่านั้น เบื่อๆเลยขับรถไปท่องราตรี ชมกรุงเทพยามค่ำคืนดีกว่าblog-38_2ไปเดินเที่ยว บางลำภู ข้าวสาร หาอะไรกิน จากนั้นก็ขับรถไปรอบๆกรุงเทพ ดูแสงสี กรุงเทพเป็นเมืองที่ไม่หลับไหลจริงๆ

ของขวัญปีใหม่ ๒๕๖๖

วันนี้ได้รับของขวัญปีใหม่(ล่วงหน้า) เป็นของที่อยากได้มาก
ปฏิทินธรรม คำสอนพุทธทาส
ปฏิทินจีน น่ําเอี๊ยง


ขอบคุณน้อง(เบอร์)ตองมากนะคับ 😉

บัตรประชาชนใหม่

ท่าทางจะอายุเยอะ เริ่มหลงๆลืม ไปโรงพยาบาลยื่นบัตรประชาชน เจาะเลือด รอพบหมอ จ่ายเงิน รับยา พอกลับถึงบ้าน…บัตรประชาชนหาย!

วันรุ่งขึ้นเลยต้องไปทำบัตรประชาชนใหม่ เพราะถ้ามีคนเก็บได้แล้วนำไปใช้ทำอะไรที่ผิดกฎหมาย เราจะมีปัญหาไปด้วย

ไปถึงที่ทำการอำเภอ ใช้เวลาไม่นาน(ประมาณ15นาที) ก็ได้บัตรใบใหม่แล้ว เราไม่ต้องไปแจ้งความที่โรงพักแล้ว มาที่อำเภอที่เดียวครบ สะดวกรวดเร็วมากๆ

ฝนหลงฤดู

ช่วงนี้เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว…ถึงแม้จะไม่หนาวซักเท่าไหร่ แค่เย็นๆ ฝนเองก็ไม่ตกแล้ว ตอนกลางวันเองก็ท้องฟ้าสดใสมาก
blog-36_2
แต่พอเลิกงานเท่านั้นล่ะ…มืดมาเลย ฝนเทกระหน่ำมาก ไม่มีวี่แววมาก่อน ตกหนักมาก ถนนในซอยที่ทำงานท่วม นึกว่าขับเรือเลยทีเดียว
blog-36_3

บ่มรักหลวงพ่อโสธร

เป็นประจำทุกปี เราต้องไปจังหวัดฉะเชิงเทรา เพื่อกราบไหว้ หลวงพ่อโสธร พระพิฆเณศ ทุกปี
ปีนี้ไปช่วงที่ทางวัดโสธรมีการบูรณะองค์หลวงพ่อโสธรใหม่ ไปช่วงที่บ่มรักเพื่อรอการปิดทองทับไว้ที่ผิวด้านนอกอีกชั้น หลังจากที่สีดำจากยางรักแห้งลงในระยะเวลาประมาณ 20-30 วัน เลยเปิดให้เข้าไปกราบไหว้หลวงพ่อโสธร

เสร็จเรียบร้อยก็เดินทางไป อุทยานพระพิฆเนศ องค์ยืน คลองเขื่อน เพื่อกราบไหว้องค์พระพิฆเณศ
blog-40_2

ไหว้องค์พระพิฆเณศเรียบร้อย ก็มานั่งชมวิวแม่น้ำบางปะกง สงบดีมาก


นั่งพักชมวิวสบายอารมณ์ซักพัก ก็ต้องเดินทางกลับ เพราะมีภารกิจซื้อของฝาก มาฉะเชิงเทราทีไรต้องซื้อขนมเปี๊ยะตลอด


แวะนู่นแวะนี่ตลอด เลยมาถึงร้านเกือบปิด ซื้อเสร็จก็รีบเดินทางกลับ เพราะเมฆฝนมืดไล่หลังมาแล้ว

ทำบุญครบรอบวันเสียป๊า – 2022

วันนี้ครบรอบวันเสียป๊า มาทำบุญถวายสังฆทานที่วัดที่มาประจำ วัดพุทธบูชา วันนี้มีคนมาทำบุญเยอะพอสมควรblog-42_2

ทำบุญถวายสังฆทานเรียบร้อย ก็ไปขับรถเที่ยวชมเมือง วันนี้ไม่มีงานเลยว่างทั้งวัน
blog-42_3

สอบนักธรรม

ไม่ได้ไปสอบเอง ถึงปกติเราจะเข้าวัดบ่อยมากๆ แต่ไปในฐานะโยมอุปัฏฐากซะมากกว่า

แม่ชีมีสอบนักธรรมตอนเช้า เลยให้ไปส่งที่วัดให้หน่อย เรื่องทำบุญเราไม่มีขัดอยู่แล้ว แต่ติดที่เราทำงานกลางคืนนี่ซิ เลยแก้ปัญหาโดยการไม่นอนมันเลย เช้าไปวัดจะได้ไม่สาย พอส่งแม่ชีเรียบร้อย ก็ไปหาที่จอดรถสงบๆ เปิดพัดลมเล็กๆในรถ นอนในวัดก็เงียบสงบดีเหมือนกัน zzz

เพื่อนเก่า

กลับมาอีกครั้งกับอาการปวดร้าวลงขา หลังจากที่เคยเป็นเกี่ยวกับเส้นประสาททำให้เดินไม่ได้เป็นเดือน(รักษา ทำกายภาพอีกหลายเดือนกว่าจะเป็นปกติ)

ถึงจะเคยเป็นมาแล้ว แต่การรับมือกับเรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยการใช้ชีวิตของตัวเอง นั่งทำงานอยู่กับcomputerแทบจะตลอดเวลาที่ตื่น ใช้ชีวิตอยู่กับ งาน งาน งาน คราวนี้พอเป็นก็รีบรักษา ทำกายภาพทุกวัน ทำบ่อยๆ ใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนก็ดีขึ้น

สงสารร่างกายตัวเอง ทำตัวเองแท้ๆ จะใช้ชีวิตและรักษาร่างกายให้ดีกว่านี้)

ครั้งนี้ป่วยแล้ว iPhone 6 ที่รับใช้มาอย่างยาวนานก็จากไปด้วย เฮ้อ


ออกมาซื้อข้าว ยังทำงาน อะไรจะขนาดนั้น

คนสู้ชีวิต

ได้รู้ว่าจะมีที่ให้ไปขายของงานลอยกระทงที่วัดแถวบ้าน แต่ต้องไปจับฉลากวัดดวงกัน ไม่รอช้าตื่นตั้งแต่ตี4รีบออกจากบ้านไปรอที่วัด เพื่อเข้าคิวจับฉลาก

ได้บล็อคสำหรับขายของมา1บล็อค คิดว่าจะขายกระทง วางแผนงานว่าต้องทำอะไรบ้าง รับกระทงจากปากคลองตลาด, แลกเหรียญไว้ทอน, เตรียมโต๊ะ เก้าอี้ ร่มไปวันงานลอยกระทง


ไม่เลือกงาน…ไม่ยากจน

งานนมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์และงานกาชาดจังหวัดสมุทรปราการ ประจำปี ๒๕๖๕

ระหว่าง ๑๕-๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๕

ขอขอบคุณ : ข้อมูลและภาพจากinternet

เมื่อวาน วันนี้ และพรุ่งนี้

เป็นปีที่หนักและสาหัสพอตัว(เป็นเพราะปัญหาจากโรคระบาดที่ยาวต่อเนื่องเกือบ3ปี) แต่เราก็ได้ทำอะไรหลายๆอย่างในช่วงที่ผ่านมา แต่ไม่ว่าจะแย่แค่ไหนก็บอกตัวเองเสมอมา “ท้อได้แต่อย่าถอย ใครๆก็ล้มได้ ล้มแล้วก็รีบลุก” มีเรื่องที่อยากทำ เรื่องที่ต้องทำ ที่ที่อยากไปเที่ยวอีกมาก ถ้าใจเราสู้อะไรก็ทำได้หมด 🙂

เพราะยุ่งมากกกกกกเลยทำให้ไม่ได้เขียนบล็อคเลย แต่จะพยายามกลับมาเขียนให้มากขึ้นๆเท่าที่จะทำได้นะคับ

ขอบคุณเค้กวันเกิดจากน้อง(เบอร์)ตองมากนะคับ 😉

ศรีราชา…ฉันมาทำงาน

เคยมาศรีราชาหลายรอบมาก ทั้งมาเที่ยว ทั้งขับรถผ่าน ทั้งแวะกินข้าว-ซื้อของ แต่คราวนี้มีเหตุต้องมาทำงานด่วนที่ศรีราชา จึงต้องหาที่พักที่สามารถทำงานได้สะดวก เพราะงานออกแบบค่อนข้างใช้พื้นที่ในการทำงานเยอะนิดหน่อย


มาวันธรรมดา เลยทำให้ค่อนข้างเงียบ พักที่ Somerset Harbourview Sri Racha พนักงานสุภาพ บริการดี เนื่องจากอยู่ในช่วงโควิด มีระบบทำความสะอาดดี

ห้องพักน่าจะเหมาะกับคนที่เดินทางมาทำงานและอยู่นานๆเป็นเดือน เพราะมีสิ่งอำนวจความสะดวกครบครันเลย หม้อหุงข้าว เครื่องซักผ้ามาเต็ม! แต่เรามาแค่คืนเดียว เช้าก็กลับแล้ว…ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยเพราะต้องทำงาน กว่าจะเรียบร้อยก็หัวค่ำ ออกไปกินข้าวต้มปลาแถวที่พัก แวะ7-Eleven กลับมาก็สลบหลับตื่นมาก็ทำงาน เที่ยงก็กลับแล้ว

วัคซีนเข็ม3

Covid-19 กลับมาระบาดอีกเป็นพักๆ ตอนนี้เริ่มมีการรณรงค์ให้มารับวัคซีนเข็มกระตุ้น เราฉีดวัคซีนมาแล้ว2เข็ม…นานมาแล้ว เลยต้องกระตุ้นซักหน่อย

เรามีนัดตรวจโรคประจำตัวอยู่แล้ววันนี้ที่โรงพยาบาล เลยพยายามจองวันรับวัคซีนให้ตรงกับวันและโรงพยาบาลที่มีนัดอยู่แล้ว จะได้สะดวก

มาถึงโรงพยาบาลก็รีบไปเจาะเลือด พอผลเลือดออกก็พบแพทย์ คุยกันนิดหน่อยก็ไปรับยา เสร็จแล้วก็ออกไปรับวัคซีน Covid-19 ที่จองไว้ ใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อย กลับบ้านได้

ตรุษจีน 春节 – 2022

ปีนี้มาไหว้ตรุษจีนที่ใหม่เป็นปีแรก ครอบครัวเราเป็นลูกหลานเชื้อสายจีน สมัยเด็กๆก็ตื่นมาช่วยแม่จัดของไหว้แต่เช้ามืด(ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่) จุดธูปไหว้เสร็จก็ไปโรงเรียนเลิกเรียนก็กลับมากินเป็ด-ไก่รวนเค็ม เป็นภาพที่จำติดมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ

ปีนี้ต้องจัดโต๊ะไหว้เอง จัดการเอง ตอนไหว้ไม่เท่าไหร่ ตอนลาของไหว้นี่ซิ เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็มีความสุข คิดถึงป๊า คิดถึงแม่ คิดถึงสมัยเด็กๆ

 

ปุ๊บปั๊บทราเวล

อยู่ดีๆก็คิดถึงป๊าขึ้นมา เลยขับรถไปสัตหีบ (ลอยอังคารป๊าที่สัตหีบ) ใช้บัตรEasyPassและเดินทางโดยใช้ทางหลวงพิเศษ7และ9 วิ่งยาวๆเลย เดินทางสะดวกมากทั้งไปและกลับ ไม่นานก็ถึงสัตหีบ


ไปถึงหิวก็ทานอาหาร นั่งเล่นคิดอะไรไปเรื่อยๆ พอเริ่มมืดก็ขับรถกลับ เป็นทริปที่ไปเพราะคิดถึงคนในครอบครัวเพียวๆเลย

ทำบุญครบรอบวันเสียป๊า – 2021

วันนี้ครบรอบวันเสียป๊า มีธุระเลยไม่สะดวกไปทำบุญที่วัดที่ไปทำบุญประจำ เลยมาทำบุญวัดที่เราสะดวก เลยได้มาทำบุญที่วัดคู่สร้าง

blog-41_1
ทำบุญถวายสังฆทานเรียบร้อย หลวงพ่อท่านก็ให้พร พรมน้ำมนต์ให้ เราก็เดินไปไหว้พระทำบุญในวัด เรียบร้อยก็เดินทางกลับ

ต่อภาษีแบบ drive thru

ปกติต่อภาษีจะต่อออนไลน์มาตลอด ไม่ค่อยได้เอาเล่มมาอัพเดต แต่ปีนี้รถอายุเกินต้องมาตรวจสภาพก่อน ถึงไปต่อภาษีได้

ตรวจสภาพรถเรียบร้อย เราก็ขับไปที่ขนส่ง แต่ช่วงนี้เป็นช่วงระบาดของ covid-19 จึงไม่สามารถเข้าไปต่อภาษีแบบปกติ ทางด้านหน้าขนส่งแจ้งว่าให้ไปเข้าช่อง drive thruแทน

เราก็ไม่เคยต่อแบบ drive thruมาก่อน ก็คิดว่าจะช้ามั้ย ต้องทำยังไง…ก็คิดไปเรื่อย 555 แต่พอถึงคิว เร็วมาก ไม่ถึง5นาทีเรียบร้อย เพิ่งรู้ว่าเราlow techจัง55

ความปรกติใหม่

เหตุการณ์ Covid-19 ทำให้พฤติกรรมการใช้ชีวิตเปลี่ยนไป และตอนนี้ในประเทศไทยมีแนวโน้มดีขึ้นมากและเริ่มจะกลับไปใช้ชีวิตปกติได้บ้างแต่ก็ไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว เลยทำให้ช่วงนี้จะได้ยินคำนี้บ่อยมาก

พอมาคิดๆดู คำว่า New Normal หรือ New Norm. เป็นคำที่เจ๋งดี เรียบง่ายแต่เข้าใจได้ทันที

คำศัพท์นี้ถูกใช้เป็นครั้งแรกโดย Bill Gross ในปี ค.ศ. 2008 แนวคิดเรื่อง New Normal ช่วงแรกไม่ได้รับความสนใจเท่าไหร่ เพิ่งจะมาพูดถึงกันมากในไม่กี่ปีนี้

ไปไหนมาไหนเราต้องเตรียมอุปกรณ์มากขึ้น หน้ากากผ้า เจล-สเปรย์แอลกอฮอล์ล้างมือ เข้าออกที่ไหนก็ต้องเช็คอิน-เช็คเอ้าท์ตลอด การใช้ชีวิตต้องมีสติและมีขั้นตอนมากขึ้น อาจจะยุ่งยากขึ้นจากเดิม โดยเฉพาะมนุษย์เอื่อยๆอย่างเรา แต่เดี๋ยวก็คงปรับตัวและชินไปเอง 🙂

แต่ถึงจะกลับมาใช้ชีวิต(เกือบ)ปกติ แต่จริงๆทุกคนคงรู้ว่าไม่เหมือนเดิมหรอก และต่างจากเดิมมากด้วย เพิ่งไปCity Mallย่านพระราม2มา ปกติไปที่นี่บ่อยอยู่นะ วันธรรมดาจะรถน้อยคนน้อยแต่วันนี้ที่จอดโล่งมาก ชั้นที่จอดก็จอดคันเดียวเลยน้อยกว่าปกติมากๆ ในMallก็ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ เงียบเชียบ เราก็รีบซื้อของรีบกลับ

90’s

นั่งเหม่อๆเปิดYoutubeไปเรื่อยๆแบบไม่คิดอะไร มีเพลงยุค90เล่นขึ้นมา คิดถึงสมัยวัยรุ่น[ตอนนี้อายุเยอะละ 555] เลยรีบหามาฟังเพิ่ม…ภาพความทรงจำในวัยรุ่นผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ทั้งสุข ทั้งเศร้า ดีใจ เสียใจ สนุก เซ็ง ฯลฯ จริงๆเราผ่านอะไรมาเยอะแยะมาก และต้องผ่านอะไรต่อไปอีกมาก จะมานั่งเอ๋อแบบนี้ไม่ได้ละ คิดถึงประโยคที่บอกกับตัวเองเสมอๆ “ท้อได้แต่อย่าถอย ใครๆก็ล้มได้ ล้มแล้วก็รีบลุก[ซิโว้ย]”

ในวันที่ไม่อยากไปโรงพยาบาล(แต่ต้องไป)

วันนี้มีนัดต้องไปตรวจความดันที่โรงพยาบาล(ที่จริงเลยวันนัดมาหลายวันละ โทรเลื่อนแต่ต้องไปแล้วเพราะยาหมดแล้ว) บอกตรงๆว่าไม่ค่อยอยากออกจากบ้านเท่าไหร่ ถึงสถาณะการณ์โรคระบาดในบ้านเราจะลดลงมากๆ(วันนี้มีคนตรวจพบว่าติดโรค1คน)

แต่ก็ไม่อยากออกไปที่คนเยอะๆอยู่ดี เพราะต้องเจาะเลือด รอผลตรวจ ต้องใช้เวลาอยู่ที่โรงพยาบาล ที่สำคัญไม่อยากออกจากบ้านเลยช่วงนี้…ร้อนมาก จะ40องศาอยู่ร่อมร่อ อยู่ในบ้านยังแทบแย่


สุดท้ายก็ต้องไป…เพราะยาหมด ไปถึงโรงพยาบาลก็ไปจอดที่ลานจอดรถที่จอดบ่อยๆ แต่วันนี้ไม่มีรถรับส่งต้องเดินไปเอง -_-‘ แดดแรงมาก ถึงโรงพยาบาลก็มีวัดไข้ซักถามอาการด้านหน้า พอเข้าโรงพยาบาลได้ก็ตามขั้นตอนปกติ จนไปเจาะเลือดและรอผล รอพบคุณหมอ ดีที่วันนี้คนไม่เยอะมาก มีที่พอให้นั่งรอ และที่นั่งโรงพยาบาลก็กั้นไว้ให้นั่งที่เว้นที่ พอเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้าน ไม่ใช่อะไรนะ ร้อน กลับไปอาบน้ำ 🙂

Hi Score Girl : เรียบง่ายแต่อิ่มเอม

เริ่มจากไม่มีอะไรจะดู เบื่อๆเลยกดๆหาอะไรดูเบาๆในNetflix เจอเรื่องนี้Hi Score Girl กดดูผ่านๆ…สรุปดูรวดเดียวจบseasonเลย สนุกดี (จบแล้วนะ มี2 Season) เป็นเรื่องราวในช่วงปี’90 ยุคที่เกมตู้กำลังบูมมาก ถ้าเป็นคนที่โตมายุคนั้นจะอินกับเรื่องนี้มาก เพราะมุขในเรื่องมันจะเกี่ยวกับเกมยุคนั้นพอสมควร

“เป็นanimeที่เรียบๆ แต่อารมณ์มันนี่ซิ…ไม่ธรรมดา”

Hi Score Girl
Written Rensuke Oshikiri
Published Square Enix
Magazine Monthly Big Gangan
Studio J.C.Staff
Director Yamakawa Yoshiki
Genre Comedy, Romance, School, Seinen

ปล. : อินมาก คิดถึงสมัยเด็กๆเลยสั่งซื้อเกมFamicomสมัยนั้นมาเล่น เล่นไปๆเหมือนนั่งTime Machineเลย T_T (แต่ในเรื่องมีgame consoleออกมาน้อยอยู่นะคับ)

ขอขอบคุณ : ข้อมูลและภาพจากinternet

ของฝากจากแม่

ตื่นมาตอนเช้า มีmessageเข้ามาที่โทรศัพท์ ว่าจะมีพัสดุส่งมา งงๆว่าเราไปสั่งซื้อสั่งของอะไรตอนไหนฟ่ะ หรือละเมอซื้อของเล่นอะไรไป เลยเข้าเว็บบริษัทส่งพัสดุสีส้ม และเอาเลขที่พัสดุค้นหา…

สรุปเป็นพัสดุส่งมาจากที่บ้านนครสวรรค์ ส่งมาเมื่อวาน งงๆว่าใครส่งอะไรมาให้ เลยโทรกลับไปหาแม่ พอแม่รับสายก็คุยกันเรื่องทั่วๆไป และก็เข้าเรื่องถามว่าแม่ส่งพัสดุมารึเปล่า แม่บอกว่าส่งผลไม้มาให้ เพราะคงยังไม่ได้กลับบ้านอีกนานแน่ๆ กลัวผลไม้จะสุกหมดซะก่อนเลยส่งมาให้ (ปกติจะไปเยี่ยมแม่บ่อยๆ ช่วงนี้อย่างที่รู้ๆกัน ไปไหนแทบไม่ได้ เรื่องข้ามจังหวัดยิ่งยาก)

แม่เป็นมนุษย์ที่Low Technologyมาก ใช้Lineไม่เป็น ส่งSMSไม่ได้ ซื้อSmartphoneให้ใช้ ก็ใช้แค่โทรออกกับรับสาย และการไปส่งพัสดุก็ไม่น่าจะถนัดนัก และยังต้องขนมะม่วงลูกใหญ่ๆ4ลูก และส้มแผ่น(มะม่วงกวน)อีกสองถุง ขี่จักรยานไปไกลเพื่อมาส่งของให้…คิดถึงแม่มาก

30 Days Later

อยู่บ้านเก็บตัวมาได้หนึ่งเดือนเนื่องจากสถานะการณ์ที่เป็นอยู่ ตอนนี้ก็เหมือนจะเริ่มอยู่ตัว ไม่ใช่ดีขึ้นแต่เหมือนเริ่มจะเข้าใจในชีวิตมากขึ้น ปล่อยวางได้ระดับนึงแล้ว คิดไปก็เครียดเปล่าๆ 🙂

ตอนนี้ของกินของใช้ก็เริ่มจะหมด จึงต้องออกเดินทางออกไปซื้อของเข้าบ้าน ไม่ได้ไปสถานที่คนเยอะๆมาเกือบเดือน มีรายการของที่ต้องซื้อเยอะ เลยต้องทำลิสท์ของต้องซื้อก่อน จะได้รีบซื้อรีบกลับ

พอเที่ยงก็รีบออกทันที(รอเช็คก่อนว่ามีงานรึเปล่าค่อยออกไป) จัดเตรียมอุปกรณ์ป้องกันตัวไปเต็มที่ หน้ากากผ้า แผ่นกรอง แอลกอฮอล์ล้างมือ แว่นตา …เป็นการไปซื้อของที่ตื่นเต้นครั้งนึงในชีวิตเลยนะ(ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น ก็เก็บตัวตลอด อาจจะดูโอเว่อร์ไปรึเปล่า ผมมีโรคประจำตัว ถ้าติดมาจะแย่เลยต้องระวังตัวเองให้มากกว่าปกติ)

ไปห้างสีเขียว(เข้ม)เพราะใกล้ที่สุดละ และของก็น่าจะได้ตามต้องการ คิดว่าคนน่าจะน้อย พอเข้าลานจอดรถถึงกับอึ้ง ทำไมรถเยอะจังฟ่ะ แต่พอเข้าไปในห้างคนไม่เยอะมาก มีพอเห็นบ้าง และที่ดีคือของมีเยอะ ไม่เหมือนช่วงแรกที่โรคเริ่มระบาด ของเริ่มขาดแคลน แต่วันนี้ของเยอะเลือกซื้อได้สบาย 🙂

ซื้อของเรียบร้อย โดนไปเยอะเพราะซื้อไว้เผื่อหลายวัน(ไม่อยากออกบ่อยๆ) เก็บของที่รถ แวะซื้อข้าวและก็รีบกลับบ้าน ถึงบ้านก็รีบเปลี่ยนชุด อาบน้ำ นั่งหน้าคอมพ์แบบเหงาๆต่อไป

Life on the Road

ไม่ได้ไปไหนหรอกคับ เคยเป็นคนที่ขับขี่รถทุกวัน ทุกวันจริงๆ วันที่ไม่ได้ออกถนนในปีหนึ่งๆไม่รู้ถึงสามวันรึเปล่า

ช่วงนี้ต้องเก็บตัว เลยแทบไม่ได้แตะรถเท่าไหร่ อย่างมากก็ไปสตาร์ทรถให้เครื่องยนต์มันเดินบ้าง แล้วได้แต่ยืนมองรถแบบเหงาหงอย เพิ่งรู้สึกตัวว่าเป็นคนติดการขับขี่มาก…อยู่บ้านนานๆเบื่อกว่าที่คิดนะเนี่ย

ช่วงเหตุการณ์ปกติ ทุกๆเสาร์ อาทิตย์ได้ออกไปแง๊นๆละ แต่ทุกวันนี้ได้แค่สตาร์ทรถและยืนดู(รถ)ยืนฟัง(เสียงเครื่องยนต์) ได้แต่คิดและหวังให้มันผ่านไปเร็วๆ

สงกรานต์ปีนี้ไม่เหมือนปีที่ผ่านๆมา

อย่างที่รู้ๆกัน งดกิจกรรมทุกอย่าง ผมไม่เล่นน้ำสงกรานต์มาเป็นสิบปีแล้ว แต่เสียดายที่ไม่ได้ไปเยี่ยมแม่เหมือนทุกปี แต่ปีนี้ก็ยังได้สรงน้ำพระนะ 🙂

Alcohol Addict

ไม่ได้ติดสุราหรืออะไรหรอกคับ แต่เป็นคนที่ต้องล้างมือและทำความสะอาดด้วยแอลกอฮอล์มานานแล้ว ก่อนที่จะเกิดโรคระบาด พอเกิดไวรัสCOVID-19ระบาด ทำให้อุปกรณ์ประเภทนี้ขาดตลาดอย่างมาก(หน้ากากอนามัย, เจลล้างมือ, แอลกอฮอล์, etc.) หลังๆหาแอลกอฮอล์สำหรับล้างแผลยากมากหาไม่ได้(บอกไปแล้วว่าเป็นเด็กอนามัยต้องล้างมือบ่อยๆ) เจอมีแต่ขายออนไลน์และราคาก็แรงมากๆ ปกติซื้อ450mlจากเคยซื้อขวดละ32บาท(ราคาที่ฉลาก60บาท)ขายกันขวดเกือบ200บาท

จู่ๆก็ไปเจอข่าว “โครงการ KTIS สู้โควิด แอลกอฮอล์ 70% ราคาเพื่อสังคม” มีรายชื่อตัวแทนจำหน่ายให้ด้วย หาที่ใกล้บ้านได้3ที่ แต่ลองติดต่อไป ที่นึงไม่ตอบ ที่นึงคุยๆก็เงียบไป อีกที่ต้องรอคิว หลังจากรอมา2-3วัน ที่ๆจองคิวไว้ก็บอกว่ามีแอลฮอล์มาแล้ว(ซี.เอ. โฟล์คลิฟไทย) แต่จำกัดซื้อได้บัตรประชาชนละ 10L (5L x2) รู้สึกว่าเยอะไปเลยหาคนหาร พอได้คนร่วมหารก็สั่งจำนวนไป

นัดวัน และสอบถามวิธีรับของและชำระเงิน พอถึงวันก็ขับรถเดินทางไปรับของที่บริษัทที่เป็นตัวแทน ถึงจะอยู่ใกล้บ้าน แต่ก็ไกลพอสมควรเข้าไปลึกมมาก อากาศก็ร้อนมาก ขนาดขับรถยังร้อน ถ้าขี่มอเตอร์ไซค์ไปคงตัวไหม้แน่ๆ ไปถึงเลี้ยวรถเข้าไปก็เจอทันที เพราะเค้าเอาเต็นท์มากางตั้งเด่นอยู่ข้างหน้าเลย จอดรถเรียบร้อยก็ลงไปซื้อแอลกอฮอล์ เก็บของขึ้นรถแล้วก็ขับรถกลับแบบงงๆ…นี่เรามาซื้อแอลกอฮอล์ล้างแผลหรือซื้ออะไรฟ่ะ ดูลึกลับซับซ้อน หลายขั้นตอนมาก 5

Work from Home

ตอนนี้สถานะการณ์การระบาดของไวรัส COVID-19เริ่มมากขึ้นในประเทศไทย หลายๆภาคส่วนเริ่มให้อยู่บ้าน เพื่อลดการระบาดของโรค


ไม่คาดคิดว่าในรอบชีวิตเราต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เหมือนในภาพยนต์ที่ดูบ่อยๆ แต่พอเกิดกับชีวิตจริงแล้วมันไม่ได้สนุกแบบในหนัง ออกจะน่ากลัว และเซ็งๆ 😦

2 มีนา – 2020

ปีนี้ติดธุระ และมีเรื่องต้องไปทำเยอะมาก เลยไม่ได้ไปไหว้สมเด็จพระสังราช ได้แต่ขับรถผ่าน เลยจอดไหว้อยู่ข้างนอก…ผ่านมานานกี่ปีแล้วนะ คิดถึงสมัยเป็นเด็กจริงๆ

1วัน2โรงพยาบาล

วันนี้มีนัดคุณหมอ ต้องไปตรวจโรคประจำตัว(ความดันโลหิตสูง) ช่วงนี้สถานะการณ์covid-19ในบ้านเราค่อนข้างน่าวิตกมากขึ้น ซึ่งก็ควรระวังๆกันไว้น่ะดีแล้ว

พอไปถึงโรงพยาบาล จอดรถเรียบร้อย ก็นั่งรถรับส่งระหว่างลานจอดรถไปที่โรงพยายบาล พอจะเดินเข้าทางเข้าก็มีคุณพยาบาลพุ่งมาขวางเราไว้เลย แล้วมาขอวัดไข้และสอบถามว่าเดินทางไปประเทศกลุ่มเสี่ยงมารึเปล่า วัดอุณหภูมิแล้วไม่มีไข้และไม่ได้มาจากประเทศกลุ่มเสี่ยง ก็ติดสติ๊กเกอร์สีเขียวที่เสื้อ และเข้ามาในโรงพยาบาลได้ พอเข้ามาแล้วไปเคาท์เตอร์ต้อนรับก็มีการสอบถามว่ามีไข้ ไอ ติดต่อกับคนต่างชาติหรือเดินทางไปยังประเทศกลุ่มเสี่ยงมารึเปล่า…ดูมาตราการของโรงพยาบาลค่อนข้างรัดกุมดีคับ ดูแล้วปลอดภัยระดับนึงเลย 🙂

วันนี้พอเจอคุณหมอ ปกติก็คุยเรื่องผลตรวจและวิธีใช้ชีวิตในช่วงที่ผ่านมา ปกติก็คุยกันประมาณ15นาที ครั้งนี้ก็เช่นเดิม แต่หลังจากคุยเรื่องอาการป่วยก็คุยกับคุณหมอเรื่องcovid-19กันอีกนาน คร่าวๆคุณหมอเองก็ยังหาหน้ากากอนามัยยากเลย ของเราเองก็แทบจะหมดที่มีอยู่แล้ว หลังจากนี้ก็คิดๆว่าถ้าสถานะการณ์ไม่ดีขึ้นหรือแย่ลง จะเอายังไงต่อดี

หลังจากนอนเล่นอยู่โรงพยาบาลอยู่นาน(เจาะเลือด รอผลแล็ป รอพบแพทย์ รอยา) ก็ออกจากโรงพยาบาล ไปธุระ2-3ที่ และแวะกินข้าวเย็น กินข้าวเย็นแล้วรู้สึกคันคอและไอ เลยแวะโรงพยาบาลที่มีสิทธิ์ประกันสังคมก่อนกลับบ้านดีกว่า อย่างน้อยก็เอายาไปกินซักหน่อย

แต่ที่โรงพยาบาลที่มีสิทธิ์ประกันสังคม ไม่มีจุดคัดกรอง ไม่มีสอบถาม คือเดินเข้ามาได้เลย ไปยื่นบัตร รอวัดไข้วัดความดันแล้วรอพบแพทย์ เลยทำให้คิดว่าจริงๆในบ้านเรามันไม่มีเหตุการณ์อะไรระบาดหรอก คิดกันไปเอง วิตกจริตไปเองรึเปล่า?

หลังจากเรียบร้อยก็กลับบ้านดีกว่า เพราะเข้ามานานมากแล้วที่จอดรถจะปิด มาถึงโรงพยาบาลหกโมงครึ่ง เสร็จสี่ทุ่มครึ่ง คุยกับคุณหมอ15วินาที และได้ยาแก้ไอกับยาแก้แพ้มาอย่างละหนึ่ง(ยาลดไข้ ยาแก้เจ็บคอ หมด!)